Hi allemaal!

Na heerlijk te hebben geslapen en te hebben ontbeten, hadden Christina en ik besloten om naar een shopping mall te gaan. Eerst geld pinnen en daarna aan Carlos aka Bertho de weg vragen.

Heel optimistisch met een foto van de routebeschrijving verlieten we het appartement. Halverwege bleken we toch goed verdwaald te zijn en hebben we de weg gevraagd. Deze aardige mevrouw schrok van ons en gilde het uit... oeps... maar toch was ze zo vriendelijk om ons de verkeerde weg te wijzen.. vervolgens hebben we nog een aantal mensen de weg gevraagd en om een of andere bizarre reden wezen ze ons allemaal een andere weg..

Uiteindelijk, na honderd rondjes te hebben gelopen, nam een meneer ons mee zijn hotel in en konden we daar pinnen, jeeeeejjj :-)

De terugweg hadden we gelukkig in één keer goed.! Eenmaal aangekomen bij onze residentie wist Carlos ons te vertellen dat de pin automaat slechts vijf minuten lopen is... aii wij deden er toch echt bijna twee uur over.

Christina besloot dat ze toch liever boodschappen wilde gaan doen ipv de grootste outlet van florida. Helaas arme ik... :-( . Carlos raadde ons aan om bus 36 te nemen naar de supermarkt, mochten we uiteindelijk er niet uit komen konden we hem bellen.

Daar zaten we dan te wachten op de bus, te wachten, te wachten en te wachten. Inmiddels hadden we alle voorbijgangers aangesproken en gevraagd of de bus wel rijdt op zondag. Niemand wist het antwoord hier op. Na twee uur wachten en honderd keer te zijn nagekeken en nagefloten besloten we maar om terug te gaan en Carlos te bellen.

Carlos kregen we niet te pakken en via google maps hadden we een andere supermarkt gevonden met bus elf, de bustijden waren bekend. Ideaal... not. In Amerika komen bussen wanneer ze zin hebben, dus na een half uur wachten in het heerlijke zonnetje zijn we toch maar terug gegaan.

Gelukkig kregen we dit keer wel Carlos te pakken maar hij vertelde dat er een wegopbreking is waardoor bus 36 niet rijdt en we zouden een half uur moeten gaan lopen. No problem dacht ik, maar Christina was te moe om te lopen en besloot om een uber te bellen.

Een uber is dus een soort taxi maar dan particulier en dus goedkoper. Op de app geef je aan waar je bent en waar je heen wilt. Een dichtbijzijnde uber driver accepteert dan het verzoek en komt dan naar je toe gereden. Best spannend aangezien het geen bedrijf is en het wildvreemde mensen zijn. Maar zo heb ik dus wel in een maserati mee gereden!!

De eerste uber driver was best vreemd. Hij was niet verstaanbaar... hij negeerde mij continu als ik wat vroeg, waarschijnlijk verstond hij mij niet,.

Aangekomen bij de supermarkt, vertelde Christina dat zij geen gluten mag en geen melk.. oftewel hallo gezondleven. Wanneer ik lekkere koekjes wilde eten, wilde zij tomaten en wortels. Dat is natuurlijk helemaal niks voor mij dus heb ik haar gedwongen mee te gaan naar de Mac.

Mmmmm een dubbele cheeseburger voor nog geen twee dollar.. water is duurder dan de burger hier, heel bijzonder. Maar goddelijk! Zowel in de supermarkt als in de mac werd er gevraagd waar we vandaan kwamen.. hoe bedoel je toeristisch...

Christina had een salade en vroeg om een vork, maar de mensen verstonden pork. Er ontstond een hele discussie en ik kwam niet meer bij van het lachen. "Do you maybe have a fork for the salad?" 'No sorry you asked a natural salad and there is your salad'

Nadat ik het had uitgelegd aan de mensen kreeg Christina haar vork en kwam het personeel af en toe langs om een praatje te maken.

Bij de Mac kwam ik erachter dat m'n bankpas het niet doet...Bij heel veel winkels kan je niet met creditcard betalen, alleen met bankpas.. Dat is wel echt heel zuur... Maar gelukkig heb ik nog wat contant! :)

De volgende uber driver kwam ons halen en bracht ons naar huis jeeeejj!! We waren moe! Daar was Carlos in zn kantoor.. we vertelden hem over ons avontuur en hij lachte zich slap. We hebben daar twee nieuwe studenten leren kennen, een hele leuke braziliaanse jongen en een duits meisje.

Aangomen bij ons appartement, blijkt mijn sleutel niet te werken en Christina kon haar sleutel niet vinden. Dus ik naar Carlos gelopen en zijn sleutel gekregen, zo konden we in ieder geval de boodschappen in de koelkast doen. Daarna kwam Carlos naar mijn sleutel kijken, zo kwam hij er achter dat het de verkeerde sleutel is en ik krijg over twee dagen een nieuwe...

Dat is aardig onhandig want Christina is haar sleutel kwijt en ook haar paspoort!!

Alles hadden we afgezocht, haar ouders gebeld, Carlos gebeld. We moeten wachten tot dinsdag...

En daar was onze reddende engel, onze eerste uber driver! Ze had alles in zijn auto laten liggen.. hij komt het morgen langsbrengen, dus we zitten een avondje opgesloten in onze kamer. Ach het kan erger.

Als avondeten ging Christina pasta maken met tonijn en tomaten. Tot overmaat van ramp werkte onze blikopener niet,... dus zo creatief als we zijn deden we er ham doorheen ipv tonijn. De vieste pasta ever maar het stilde de honger.

Tenslotte hadden we netflix aangezet en daarna zijn we lekker gaan slapen, want oeiii dat tijdsverschil is nog even wennen.

Liefsss